benzopiren
 
Encyklopedia PWN
benzopiren, C20H12,
związek organiczny, węglowodór aromatyczny o skondensowanych pierścieniach;
najważniejszym izomerem (ze względu na działanie na organizm ludzki) jest benzo[a]piren (3,4-benzopiren), jasnożółte kryształy o temperaturze topnienia 176–177°C, temperatura wrzenia 495°C;
produkty jego utleniania odznaczają się silnym działaniem rakotwórczym; benzopiren jest traktowany jako prototyp rakotwórczych policyklicznych węglowodorów aromatycznych; występuje w smołach (1933 został wydzielony ze smoły węglowej przez J. Cooka), pakach węglowych, produktach niepełnego spalania węgla, ropy naftowej, znajduje się np. w spalinach samochodowych i dymie papierosowym. Izomer benzo[e]piren (4,5-benzopiren) nie wykazuje działania rakotwórczego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia