baranta,
u tureckich nomadów Azji Środkowej (Kazachów, Kirgizów) uświęcony tradycją zabór mienia, przede wszystkim koni i bydła;
baranta
Encyklopedia PWN
b. miewała dwojaki charakter: zbrojnego zajazdu, podejmowanego w celu wymuszenia zapłaty za wyrządzoną krzywdę, bądź swoistej gry sport., dającej okazję do wykazania się zręcznością i męstwem; zwyczaj b. jest przeżytkiem z czasów demokracji plemiennej, ale oznaczający go termin pojawia się dopiero w XV w.; do polszczyzny przeniknął w dobie romantyzmu, dzięki pisarzom zesłańcom A. Januszkiewiczowi i G. Zielińskiemu.
