balneologia
nauka o właściwościach i zastosowaniu leczn. naturalnych tworzyw, takich jak: wody leczn., gazy zawarte w niektórych wodach mineralnych, peloidy, oraz klimatu;
[łac. balneum ‘łaźnia’, gr. lógos ‘słowo, nauka’],
balneologia
Encyklopedia PWN
działanie tych czynników na organizm człowieka w różnych stanach chorobowych określa wskazania i przeciwwskazania do korzystania z balneoterapii. Współczesna balneologia opiera się na badaniach geol., hydrologicznych, farmakologicznych, fiz., chem., klimatologii oraz psychoterapii uzdrowiskowej. Balneologia jest jedną z najstarszych gałęzi medycyny, kąpiele są zabiegiem leczn. znanym od starożytności; picie wód miner. wprowadzono w XVII w.; w XVIII i XIX w. powstały nowe metody wodolecznictwa (V. Priessnitz, W. Winternitz, J.N. Żniniewicz). Twórcą balneologii polskiej był J. Dietl, który przeprowadził klasyfikację pol. wód leczniczych.
