bąkowate
 
Encyklopedia PWN
bąkowate, ślepaki, Tabanidae,
rodzina owadów z podrzędu muchówek krótkorogich (muchówki);
ok. 3,5 tys. gat., w Polsce 51 gat.; dł. do 3 cm, o krępej budowie ciała, szerokich skrzydłach i bardzo dużych, lśniących oczach; samice odżywiają się gł. krwią (u większości gat. niezbędna do rozwoju jajników), samce gł. sokami roślin; tną boleśnie i przy masowym wystąpieniu są udręką dla zwierząt; powodują np. spadek na wadze, zmniejszenie udoju (nawet do 15%), ogólne osłabienie; bąkowate mogą przenosić zarazki chorób zakaźnych, np. wąglika, tularemii, paraliżu dziecięcego, a także świdrowce i nicienie; w Polsce najpospolitszy jest bąk bydlęcy (Tabanus bovinus), nadto jusznicaślepak.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia