bagatela
arch. ogrodowy pałacyk lub pawilon mieszkalny;
[wł. bagattella ‘drobnostka’],
bagatela
Encyklopedia PWN
nazwa modna w 2. połowie XVIII i na początku XIX w., wprowadzona przez księcia ďArtois, właściciela pałacyku Bagatela w Lasku Bulońskim pod Paryżem wzniesionego 1771–81; w Warszawie Bagatelą nazywano posiadłość M. Bacciarellego z końca XVIII w. (między Belwederem a obecnym placem Unii Lubelskiej), od której pochodzi nazwa ulicy.
