babizm
 
Encyklopedia PWN
babizm,
perska religia wywodząca się z islamu;
zał. ok. poł. XIX w. przez Sajjida Alego Muhammada (1819–50), który nadał sobie imię Bab [arabsko-perskie; ‘brama’], oznaczające bramę prowadzącą do poznania Prawdy (tj. Boga); zasady swej nauki wyłożył w świętej księdze Bajan [‘wyjaśnienie’]; babizm opiera się na rozbudowanej mistycznej formie poznania przejętej od isma’ilitów, czerpie z chrześcijaństwa, judaizmu i religii staroperskiej; odrzuca system prawa muzułm., wprowadzając własny — tolerancyjny i b. łagodny (m.in. zakłada równość wszystkich ludzi bez względu na płeć, rasę i wyznanie, potępia fanatyzm, bezmyślny rytuał rel., zakazuje wojen); twórca babizmu został skazany i ścięty, a jego zwolennicy, prześladowani przez władze, opuścili Persję; powstały 2 grupy: ortodoksyjnych azalitów (zwolenników Sobh-e Azala) i zwolenników Alego Husajna Nuri, twórcy nowego ruchu rel. bahaizmu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia