b
 
Encyklopedia PWN
b,
litera alfabetu pol. (i łac.), pochodząca poprzez gr. [bḗta] (beta) od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery bêṯ;
oznacza dźwięczną, twardą spółgłoskę dwuwargową, zwartą.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia