autokefalia
forma ustrojowa w Kościele prawosławnym, polegająca na samodzielności i odrębności Kościołów krajowych w zakresie organizacji kościelnej, hierarchii duchowieństwa, zwyczajów religijnych i liturgii oraz prawodawstwa i sądownictwa kościelnego;
[gr. autós ‘sam’, kephalḗ ‘głowa’],