autofagia
proces pochłaniania przez komórkę uszkodzonych lub obumarłych składników własnej cytoplazmy;
[gr. autós ‘sam’, phágos ‘pożeracz’],
autofagocytoza,
autofagia
Encyklopedia PWN
są one otaczane cysternami siateczki śródplazmatycznej i zamknięte w obrębie powstających struktur, tworząc autofagosomy (wakuole autofagowe); po połączeniu z lizosomem zawartość ulega strawieniu; autofagia zachodzi w komórkach normalnie funkcjonujących oraz w stanach patologicznych.
