autentyczność

autentyczność

[gr. authentikós < authéntēs ‘samodzielny i bezpośredni sprawca’],

filoz.:

1) prawdziwość, niewątpliwa zgodność z rzeczywistością; w odniesieniu do rzeczy a. oznacza prawdziwość autorstwa lub datowania utworu, dokumentu, dzieła sztuki;

2) to, co spontanicznie wypływa z samej osobowości (prawdziwe uczucia, myśli, postępowanie) w przeciwieństwie do tego, co jest mniej lub bardziej uświadomioną formą gry, naśladownictwa, dostosowania do środowiska;

3) wierność samemu sobie (szczerość) jako pożądany rodzaj ludzkiej postawy i warunek przyswojenia wartości etycznych, postępowanie zgodne z sumieniem, wypływające z wewn. przekonania;

4) termin używany przez egzystencjalistów (egzystencjalizm), a szczególnie przez M. Heideggera, na określenie najgłębszego, indywidualnego wymiaru egzystencji, w przeciwieństwie do nieautentyczności, czyli życia bezosobowego.