asonans
odmiana rymu niedokładnego, w którym współbrzmienie obejmuje jedynie samogłoski;
[łac. assonare ‘odbrzmiewać’, ‘współbrzmieć’],
asonans
Encyklopedia PWN
„np. nieba”/„wierna”, „gasł”/„sad”; charakterystyczny dla średniow. poezji fr. i hiszp.; później ustąpił na rzecz rymu ścisłego (dokładnego); często stosowany we współcz. wierszu wolnym .
