ars moriendi
ikon. jeden z tematów ikonografii śmierci;
[łac., ‘sztuka umierania’],
ars moriendi
Encyklopedia PWN
zwykle cykl obrazów lub rycin, przedstawiających walkę nieba i piekła o duszę umierającego (najstarsze ilustracje drzeworytnicze pochodzą z 1. poł. XV w.); ikonografia a.m. często stanowiła samodzielne przedstawienia; motyw był ukazywany w 5 podwójnych, przeciwstawnych sobie treściowo obrazach: namowom złego ducha, budzącym zwątpienie w Boga, przeciwstawiano umocnienie się w wierze za wstawiennictwem Jezusa, Marii i świętych; zwątpieniu zrodzonemu z wyznania grzechów — pociechę przez przypomnienie zwątpienia św. Piotra; niecierpliwości w cierpieniu — przykład męki Jezusa; pysze — pokorę; troskom doczesnym — radość wiecznego zbawienia. Obraz zamykający ukazywał anioła lub Jezusa odpędzającego szatana oraz uniesienie duszy do nieba. Ikonografia a.m. rozwinęła się m.in. w motyw tańca śmierci;.
