antynaturalizm

antynaturalizm,

kierunek w filozofii przeciwstawiający się naturalizmowi reprezentowanemu zwłaszcza przez myśl pozytywistyczną;

w zakresie ontologii głosi swoistość, autonomię i nieredukowalność świata historii i kultury w stosunku do rzeczywistości przyrodniczej; w zakresie teorii poznania i metodologii postuluje odmienny rodzaj poznania właściwy naukom humanistycznym jako idiograficznym, indywidualizującym i rozumiejącym (sens, znaczenia, wartości) w odróżnieniu od nauk przyrodniczych, jako nomotetycznych (formułujących prawa) i wyjaśniających (poszukujących przyczyn); główni przedstawiciele: W. Dilthey, H. Rickert, E. Spranger, E. Cassirer, M. Weber, a w Polsce — S. Brzozowski, F. Znaniecki.