andecena
 
Encyklopedia PWN
andecena
[łac.],
dawna jednostka miary powierzchni gruntu dominialnego, często miara kolonów w dobrach kościelnych;
poświadczona w połowie VIII w. przez prawo Bawarów i Wizygotów; powierzchnia 160 prętów2, o szer. 4 prętów i dł. 40 (szacowana na ok. 1500 m2), mierzona była prętem dł. 10 stóp.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia