ambiwalentne zachowanie,
biol. zachowanie się osobnika zachodzące w sytuacji konfliktu motywacyjnego, np. strachu i wściekłości podczas zachowania się agonistycznego (agonistyczne zachowanie się zwierząt), polegające na kombinacji elementów zachowań sterowanych przez te motywacje;
ambiwalentne zachowanie
Encyklopedia PWN
zachowanie ambiwalentne może występować w postaci jednoczesnej — dając pośrednie formy wyrazowe, pozy czy mimiki (jak u kotowatych czy psowatych) — lub też w następujących po sobie krótkich epizodach, często niekompletnych (np. w postaci pozy grożenia u samców mewy srebrzystej, złożonej na przemian z sekwencji ataku i ucieczki).
