alkierz
narożna, wyodrębniona część budowli, kryta osobnym dachem;
[czes. arkeř < łac. arcus ‘łuk’],
alkierz
Encyklopedia PWN
alkierz wykształcił się ze średniowiecznych baszt obronnych; typowy dla polskich dworków z XVI–XIX w. i pałaców z XVII w.; także mała izba mieszkalna w dworach i pałacach (na ogół narożna, będąca garderobą, sypialnią, gabinetem, czasem alkową) oraz w karczmach. W budownictwie wiejskim izba do przechowywania ziarna, tzw. szafarnia.
