ahl-e hakk

ahl-e hakk, ahl-e ḥaqq

[arab.-pers., ‘ludzie prawdy’], Ali ilahi [arab.-pers. ‘ludzie uznający Alego za Boga’]

skrajne szyickie ugrupowanie muzułmańskie powstałe w XIV w., uznające Alego Ibn Abi Taliba za Boga;

zamieszkują gł. górskie rejony Turcji, Iraku i Iranu; doktryna ahl-e hakk obejmuje wiele elementów wierzeń staroirańskich i chrześc.; święte księgi ahl-e hakk są niedostępne dla ludzi z zewnątrz; wierzą w metempsychozę, ich obrzędy rel. nie mają nic wspólnego z islamem; zazwyczaj ukrywają swoją prawdziwą wiarę, podając się za szyitów-imamitów.