ager publicus
 
Encyklopedia PWN
ager publicus
[łac., ‘ziemia państwowa’],
w starożytnym Rzymie w czasach republiki ziemie stanowiące własność ludu rzymskiego, a leżące poza Rzymem;
była to część ziemi skonfiskowanej pokonanym wrogom, której nie przyznawano kolonistom ani nie wystawiano na sprzedaż; ager publicus oddawano w dzierżawę obywatelom lub zakładano na nich kolonie; podział ager publicus był przyczyną ostrych walk politycznych; w II w. p.n.e. stały się one przedmiotem ustaw agrarnych braci Grakchów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia