Zemplín

Zemplín,

w. we wschodniej Słowacji, w kraju koszyckim, na Niz. Wschodniosłowackiej, nad Bodrogiem, ok. 25 km na południowy wschód od Trebišova.

Odkryto tu osadę obronną (oppidum) zamieszkaną przez Celtów, a zapewne także przez Daków w późnym okresie lateńskim (I w. p.n.e.); umocnienia osady były wykorzystywane jeszcze w średniowieczu; w pobliżu odkryto ciałopalne cmentarzysko (177 grobów) z pochówkami popielnicowymi i jamowymi; znaczna część z nich była przykryta kurhanami o zróżnicowanej konstrukcji; cmentarzysko było tak użytkowane jak osada w okresie późnolateńskim, a także w okresie wczesnorzymskim i młodszym okresie rzymskim (I w. p.n.e.–pocz. III w. n.e.), początkowo przez ludność celtycką, następnie dacką oraz ludność kultury przeworskiej; do najciekawszych odkryć z nekropoli należy celtycka kolczuga oraz rzymski miecz z odciskiem stempla VTILICI. W 1959 odkryto staromadziarski pochówek książęcy, datowany na przeł. IX i X w.; zachowały się resztki szkieletu w trumnie; zmarły wyposażony w ozdobną szablę, kołczan ze strzałami, nóż, złote i srebrne ozdoby i naczynia; uwagę zwracał surdut i pas o bogatej ornamentyce zwierzęcej i roślinnej; u stóp znajdowały się strzemiona i ozdobna uprząż końska; w Z. pochowano przedstawiciela madziarskiej elity, wg niektórych badaczy mógł to być legendarny ojciec założyciela dyn. Arpadów, Almos.