Zelów
 
Encyklopedia PWN
Zelów,
miasto w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, na pograniczu Wysoczyzny Łaskiej i Kotliny Szczercowskiej, w dolinach rz. Grabi, Pilsi, Chrząstówki i Kiełbaski.
Ludność miasta: ogółem — 7,6 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 691,9 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 11 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 19°14′E, szerokość geograficzna: 51°28′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1957
Oficjalne strony WWW: www.zelow.pl
Wieś szlachecka wzmiankowana 1402; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1802 napływ osadników czeskich, którzy zorganizowali się w gminę braci czeskich (1823 wybudowali własny kościół i zał. szkołę); ob. należą do pol. Kościoła ewang.-reformowanego; pocz. Zelów znany z wyrobów płócienniczych, później wełn., od poł. XIX w. tkanin bawełnianych; w czasie okupacji niem. 1941–42 getto (rzemieślników wywieziono do getta łódz., pozostałych więźniów do ośr. zagłady w Chełmnie); prawa miejskie 1957. Ośr. przem. i usługowy; drobny przemysł bawełniany, maszyn., materiałów budowlanych i spożywczy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia