Zduny
 
Encyklopedia PWN
Zduny,
miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Borownicą (dopływ Orli).
Ludność miasta: ogółem — 4,5 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 752,0 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 6 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°23′E, szerokość geograficzna: 51°39′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1267
Oficjalne strony WWW: www.zduny.pl
Prawa miejskie 1267, posiadłość biskupów wrocł., w XVI w. miasto król., później prywatne, położone na granicy ze Śląskiem, od XVI w. komora celna; w XV i XVI w. ośr. garncarstwa; w XVII w. protestanccy przybysze z Niemiec i Śląska zał. Nowe Miasto, zw. Niemieckimi Z., połączone 1772 z polskimi Zdunami; w XVIII i XIX w. ośr. sukiennictwa (1816 — 120 warsztatów) i płóciennictwa (60 warsztatów), browary; 1793–1919 w zaborze pruskim (1807–15 w Księstwie Warsz.); w 2. poł. XIX w. połączenie kol.; w okresie międzywojennym miasto roln.; 6 II 1919 toczyły się zacięte walki powstańców wielkopol. z przeważającymi siłami Grenzschutzu; w czasie II wojny światowej zostały wcielone do Rzeszy. Ośr. usługowy regionu roln.; przemysł spoż. i materiałów budowlanych; izba muzealna; barok. kościół (1719–33), kościół ewang. (1791–92), barok. ratusz (ok. 1684, rozbudowa XIX w.), poczta (2. poł. XVIII w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia