Zaleszczyki
 
Encyklopedia PWN
Zaleszczyki, Zaliszczyky, Zalischyky,
m. na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, na l. brzegu Dniestru.
— 9,2 tys. mieszk. (2009). Wzmiankowane 1340; w XVIII w. własność Lubomirskich, od 1754 S. Poniatowskiego (ojca króla Stanisława Augusta Poniatowskiego); w XVIII w. założono osadę fabryczną (m.in. wyrób płócien i kamlotów); 1766 prawa miejskie; 1772–1918 w zaborze austr.; od XIX w. stacja klim. i letniskowa; w okresie międzywojennym w granicach Polski; IX 1939 przez Zaleszczyki ewakuacja do Rumunii władz pol.; IX 1939–41 pod okupacją sow., 1941–44 pod okupacją niem.; 1945–91 w Ukr. SRR. Uzdrowisko klim. dla dzieci chorych na reumatyzm; drobny przemysł spoż., fabryka pasz, cegielnia; muzeum hist.-krajoznawcze; wille zbud. 1920–39.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Zaleszczyki, panorama miasta, Zaleszczyki w zakolu Dniestru (Ukraina)fot. B. Lemisiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia