Wyższa Szkoła Wojenna w Warszawie (WSWoj.),
dwuletnia szkoła o statusie akademickim, utworzona 1919 w Warszawie jako Wojenna Szkoła Sztabu Generalnego, od 1921 WSWoj.; działała do 1939;
Wyższa Szkoła Wojenna
Encyklopedia PWN
kształciła oficerów w stopniu od porucznika do majora, posiadających co najmniej wykształcenie średnie; jej zadaniem było teoret. i praktyczne przygotowanie oficerów sztabów związków taktycznych i operacyjnych oraz ogólne wyszkolenie do pracy w wojsk. instytucjach centralnych; program nauczania w dużej mierze opierał się na fr. doktrynie wojennej; przy szkole istniały samodzielne wydziały: Wyższej Szkoły Intendentury i Wyższej Szkoły Lotn.; szkoła podlegała szefowi Sztabu Generalnego (od 1928 — Sztabu Gł.), a od 1932 generalnemu inspektorowi sił zbrojnych; absolwenci początkowo otrzymywali stopień nauk. oficera Sztabu Generalnego, po 1928 oficera dyplomowanego; szkoła wykształciła ponad 1,2 tys. oficerów; komendantem WSWojennej był m.in. T. Kutrzeba (od 1928), dyrektorem nauk. — fr. pułkownik L. Faury (do 1928).
