Wysokomazowiecka, Wysoczyzna
 
Encyklopedia PWN
Wysokomazowiecka, Wysoczyzna,
południowo-zachodnia część Niz. Północnopodlaskiej, między Kotliną Biebrzańską na północy, Doliną Górnej Narwi i Równiną Bielską na wschodzie, Doliną Dolnego Bugu na południu i Międzyrzeczem Łomżyńskim na zachodzie, gdzie granicę wyznacza kemowo-morenowy wał zw. Czerwonym Borem;
zdenudowana równina urozmaicona ciągami moren czołowych i pagórami kemowymi związanymi z zanikiem lądolodu zlodowacenia Warty; lokalnie sandry; wysokość do 172 m; region roln.; gł. m.: Zambrów, Wysokie Mazowieckie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia