Wysocka Stanisława
 
Encyklopedia PWN
Wysocka Stanisława, ur. 7 V 1877, Warszawa, zm. 17 I 1941, tamże,
aktorka, reżyser.
Występy od 1894, gł. w Warszawie, Krakowie i Poznaniu oraz wielu innych miastach pol. i za granicą; 1916–17 kier. eksperymentalnego Teatru Studya w Kijowie; jedna z największych tragiczek pol.; role w dramatach J. Słowackiego (Balladyna, Lukrecja — Beatryx Cenci), S. Wyspiańskiego (Pallas — Noc listopadowa, Jewdocha — Sędziowie), A. Mickiewicza (Pani Rollison — Dziady), W. Szekspira (Lady Makbet — Makbet) oraz w tragediach antycznych (Klitemestra — Oresteja Ajschylosa, Medea Eurypidesa) i sztukach modernistów (Pani Alving — Upiory H. Ibsena, Laura — Ojciec A. Strindberga, Matka — Niespodzianka K.H. Rostworowskiego); prace reżyserskie (m.in. Balladyna Słowackiego 1917, Noc listopadowa Wyspiańskiego 1930); role filmowe; wieloletnia praca pedag. w Kijowie, Warszawie i Poznaniu; wybór artykułów Teatr przyszłości (1973).
Bibliografia
Z. WILSKI Wielka tragiczka, Kraków 1982.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia