Wschodniopacyficzne, Wzniesienie, Grzbiet Wschodniopacyficzny, ang. East Pacific Rise,
rozległy grzbiet śródoceaniczny w dnie Oceanu Spokojnego;
Wschodniopacyficzne, Wzniesienie
Encyklopedia PWN
ciągnie się jako przedłużenie Wzniesienia Południowopacyficznego, od strefy rozłamu Eltanin w kierunku wschodnim, skręcając następnie na północ do Zatoki Kalifornijskiej; północna część Wzniesienia Wschodniopacyficznego (od okolic równika), mająca charakter płaskowyżu podwodnego, jest niekiedy nazywana wzniesieniem Albatros; Wzniesienie Wschodniopacyficzne oddziela baseny Północno-Wschodni i Południowopacyficzny na zachodzie od basenów oceanicznych rozciągających się wzdłuż stoków kontynentalnego Ameryki Centralnej i Południowej na wschodzie oraz Antarktydy na południu (baseny: Gwatemalski, Peruwiański, Chilijski, Bellingshausena). Długość ok. 11 tys. km, szerokość ok. 1 tys. km; wznosi się 1000–4000 m nad dnem basenów; najwyżej są wzniesione nieliczne nadwodne części grzbietu — do 539 m nad poziomem oceanu na Wyspie Wielkanocnej; ukształtowanie powierzchni Wzniesienia Wschodniopacyficznego jest urozmaicone, występują liczne, poprzeczne strefy rozłamu (m.in. Clarion, Clipperton, Galápagos, Challenger) z głębiami i krawędziami, doliny ryftowe wzdłuż osi grzbietu (zwłaszcza w środkowej i północnej części) oraz liczne oddzielne góry podwodne; Wzniesienie Wschodniopacyficzne jest ostatnim grzbietem w światowym systemie grzbietów śródoceanicznych, ciągnących się kolejno na dnie oceanicznym od Oceanu Arktycznego, przez Ocean Atlantycki i Ocean Indyjski do Oceanu Spokojnego.
