Wołżańsko-Uralskie Zagłębie Naftowe

Wołżańsko-Uralskie Zagłębie Naftowe, Wọłgo-Urạlskaja nieftiegazọnosnaja prowincyja, Drugie Baku,

drugie po Zachodniosyberyjskim zagłębie naftowe w Federacji Ros. (jedno z największych na świecie).

między doliną środkowej Wołgi a Uralem, na obszarze Tatarstanu, Baszkirii, Udmurcji oraz obwodów: permskiego, orenburskiego, samarskiego, saratowskiego, wołgogradzkiego, wiackiego i uljanowskiego; powierzchnia 700 tys. km²; pierwsze złoże ropy naftowej odkryte 1929; wydobycie rozwinęło się na wielką skalę podczas II wojny światowej i później; ok. 80% wydobycia przypada na Tatarstan, Baszkirię i obwód samarski; w wielu miejscach wraz z ropą naftową występuje gaz ziemny, eksploatowany gł. w obwodach saratowskim, orenburskim i wołgogradzkim oraz w południowej Baszkirii; eksploatacja ropy naftowej i gazu ziemnego przyczyniła się do rozwoju przemysłu rafineryjnego i chem. oraz spowodowała powstanie nowych miast (Nowokujbyszewsk, Iszymbaj, Saławat, Oktiabrski, Nieftiekamsk, Almietjewsk, Niżniekamsk); znaczna część eksploatowanej ropy naftowej i gazu ziemnego jest transportowana (gł. rurociągami) do in. regionów Rosji oraz do państw sąsiednich (rurociąg Przyjaźń transportuje ropę naftową, a Rurociąg Orenburski gaz ziemny do Polski, Niemiec, Czech, Słowacji, Węgier).