Wołyńsko-Podolska, Wyżyna

Wołyńsko-Podolska, Wyżyna, Wołynśko-Podilśka wysoczyna, Volyns'ko-Podils'ka vysochyna,

wyż. w południowo-zachodniej części Ukrainy, część tzw. Wyż. Ukraińskich;

na wschodzie graniczy z Wyż. Naddnieprzańską; wysokość do 471 m (Gołogóry); stanowi płytę nachyloną z północnego zachodu na południowy wschód, pokrytą grubą warstwą lessu; rozcięta dolinami rzek (najgłębszy — jar Dniestru) i wąwozami na garby i grzędy; nad rz. Zbrucz pasmo wapienne Tołtry (lub Miodobory, wysokość do 435 m); roślinność naturalna (lasy dębowe, stepy łąkowe i ostnicowe) zachowała się zwłaszcza na zboczach jarów; uprawa buraków cukrowych, zbóż, drzew owocowych; hodowla bydła; złoża węgla kam., siarki; źródła miner.; gł. m.: Lwów, Tarnopol, Winnica.