Wołów

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Wołów,

m. powiatowe w województwie dolnośląskim, na Wysoczyźnie Rościsławickiej, nad Juszką (dopływ Jezierzycy).

Ludność miasta: ogółem — 12,4 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 651,2 os/km² (2019)

Powierzchnia: 19 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°39′E, szerokość geograficzna: 51°20′N

Prawa miejskie: nadanie praw — ok. 1285

Oficjalne strony WWW: www.wolow.pl

Osada wzmiankowana w XII w.; prawa miejskie przed 1288 (1285?); do 1675 w posiadaniu Piastów śląskich (1654–64 stol. księstwa), następnie własność Habsburgów; od 1327 pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska (niem. Wohlau); od 1742 w państwie pruskim; od XIV w. rozwój rzemiosła, od XV w. ośr. sukiennictwa; w XVIII w. w okolicy Wołowa wydobywano siarczan miedzi; w XIX w. przemysł przetwórczy; od 1874 połączenie kol.; w czasie II wojny światowej 1943–45 w lesie zw. Gancarza masowe egzekucje jeńców wojennych; w działaniach wojennych zniszczony w ok. 60%; od 1945 w Polsce, odbud.; XIX w.–1975 i od 1999 siedziba powiatu. Ośr. usługowy; drobny przemysł: środków transportu, drzewny, odzieżowy i spoż.; kościół (1391–1408, barok. przebudowa 1701–11) — ob. ewangelicki; barok. kościół Karmelitów (1712–26, przebudowany po 1781); got. zamek książąt oleśnickich (XV–XVI w., rozbudowa ok. 1580, przebudowa ok. 1700 i na pocz. XX w.).