Wołokołamsk, Wołokołạmsk,
m. w Rosji, w obwodzie moskiewskim, na stokach Wyż. Smoleńsko-Moskiewskiej, na l. brzegu Gorodenki, w pobliżu jej ujścia do Łamy (dorzecze Wołgi), 119 km na północny zachód od Moskwy;
Wołokołamsk
Encyklopedia PWN
— 16,2 tys. mieszk. (2005). Powstał w miejscu przeciągania łodzi lądem łączącym szlak dnieprzański z Wołgą; w XII–XV w. we władaniu Nowogrodu Wielkiego, wzmiankowany 1135, 1513 włączony do państwa moskiewskiego; w czasie „smuty”; zajęty 1606 przez Dymitra Samozwańca, 1613 oblegany przez Polaków; od 1781 stol. powiatu (ujezd); w XIX w. ośr. handlu lnem; XI 1941 rejon ciężkich walk w obronie Moskwy (panfiłowcy). Przemysł włók., materiałów budowlanych, spoż.; na terenie kremla sobór Woskresieński (XV, XVII w.), cerkiew Rożdiestwa na Woźmiszcze (XVI w.) z dzwonnicą i refektarzem (poł. XIX w.). W pobliżu W. monastyr Iosifo-Wołokołamski z murami i basztami (XVI, XVII w.), nadbramną cerkwią Petropawłowską (koniec XVII w.), refektarzem z cerkwią Objawienia Pańskiego (XVI, XVII w.); sobór Zaśnięcia Bogurodzicy (2. poł. XVII w.).
