Wołkowicki Jerzy, ur. 22 I 1883, Proszew k. Węgrowa, zm. 7 I 1983, Londyn,
generał, komandor;
Wołkowicki Jerzy
Encyklopedia PWN
porucznik ros. marynarki wojennej; od 1918 w armii gen. J. Hallera we Francji; od IV 1919 w WP, m.in. VII–VIII 1920 dow. Flotylli Pińskiej, VIII 1920–I 1921 — wil. pułku piechoty, następnie szef sztabu: 1. Dyw. Litew.-Białorus., 1922–24 Dowództwa Okręgu Korpusu X Przemyśl, potem Dowództwa Okręgu Korpusu VI Lwów; 1927–1932 dow. 27. dywizji piechoty w Kowlu; 1927 mianowany gen. brygady; 1932–38 gen. do prac specjalnych przy Minist. Spraw Wojsk.; IX 1939 dow. etapów Armii „Prusy”, komendant Chełma, 17–22 IX dow. kombinowanej dywizji piechoty w Armii „Modlin”; X 1939–VIII 1941 w niewoli sow. (m.in. w obozie w Kozielsku); XI 1941–V 1942 zast. dow. 6. dywizji piechoty Armii Pol. w ZSRR; po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii.
