Wodzisław Śląski

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Wodzisław Śląski,

m. powiatowe w województwie śląskim, na Płaskowyżu Rybnickim, nad Leśnicą (prawy dopływ Olzy), w ROW.

Ludność miasta: ogółem — 48 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 959,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 50 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°28′E, szerokość geograficzna: 50°01′N

Data założenia miasta: 1257

Prawa miejskie: nadanie praw — 1257

Oficjalne strony WWW: www.wodzislaw-slaski.pl

Wczesnośredniow. pol. gród obronny na szlaku handl. z Czech na Śląsk; spalony 1241 przez Tatarów; miasto zał. 1257 pod nazwą Włodzisław (od XVII w. — Wodzisław, forma zgermanizowana Loslau); należał do księstwa raciborskiego, później opolskiego, 1532–1860 stol. państewka stanowego; od 1327 pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska; w XV–XVIII w. ośr. handlu rybami, rozwinięte rzemiosło; od 1742 w państwie pruskim; zachował charakter pol.; udział mieszk. w powstaniach śląskich 1919–21; po plebiscycie, od 1922 w Polsce; w okresie okupacji niem. oddział roboczy jeńców sow. obozu w Cieszynie (ok. 1 tys. osób), 1941–42 obóz pracy przymusowej (ok. 2 tys. osób), 1942–43 obóz dla wysiedlonych Polaków (ok. 2 tys. osób); w czasie działań wojennych zniszczony w ok. 80%, odbudowany. 1954–75 i od 1999 siedziba powiatu; 1973 do Wodzisławia Śląskiego włączono Wilchy, 1975 Radlin, Pszów (do 1994) i Rydułtowy (do 1992). Duży ośr. przem. (do lat 90. XX w. górnictwo węgla kam.); przemysł spoż., metal., drzewny, materiałów budowlanych, obuwniczy; węzeł kol. i drogowy; sanatorium przeciwgruźlicze; duży park — ośr. wypoczynku świątecznego; Muzeum Regionalne; kościół (XV/XVI w.), zamek (XVII w.).