Wizna,
w. gminna w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, na południowo-zachodnim skraju Kotliny Biebrzańskiej, na pr. brzegu Narwi, poniżej ujścia Biebrzy, w sąsiedztwie Biebrzańskiego Parku Nar. i Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi;
Wizna
Encyklopedia PWN
W poł. XI w. gród przy przeprawie przez Narew, wzmiankowany 1113; do XV w. częste najazdy Jaćwingów, Litwinów i Krzyżaków; w XII w. kasztelania, targ i komora celna; prawa miejskie częściowe ok. 1373, pełne 1435; 1526 włączony do Korony; stol. ziemi, starostwo grodowe, miejsce odbywania sejmików i sądów; w XVI w. ośr. rzemieślniczo-handl. (spław zboża i drewna); od XVII w. stopniowy upadek; od 1795 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1870 utrata praw miejskich; w okresie międzywojennym lokalny ośr. obsługi rolnictwa; 8–10 IX 1939 zacięte walki obronne przeciwko wojskom niem. (dow. odcinka — kpt. W. Raginis). Ośrodek usługowy i turyst.; późnogot. kościół (1526, rekonstruowany 1951–58). W pobliżu Wizny znajdują się 2 ścisłe rezerwaty obejmujące torfowiska niskie — Bagno Wizna I (pow. 30 ha), Bagno Wizna II (pow. 76 ha) oraz rozległe łąki.
