Witelo
 
Encyklopedia PWN
Witelo, Vitelo, Witelon, ur. ok. 1230, k. Wrocławia, zm. ok. 1280,
śląski filozof, przyrodnik i matematyk; jeden z najwybitniejszych uczonych europejskiego średniowiecza.
Poglądy W. w filozofii ukształtowały się głównie pod wpływem Awicenny, R. Grosseteste’a i R. Bacona, w fizyce — Al-Hazena, w matematyce — Euklidesa, Klaudiusza Ptolemeusza i Archimedesa; w swoim głównym dziele Perspectiva... (1270–73, wydany w Norymberdze 1535), zw. popularnie Optyką, starał się ujednolicić i wyjaśnić wiele zagadnień związanych ze światłem, m.in. rozpatrywał prostoliniowe rozchodzenie się światła, jego odbijanie, rozpraszanie, załamanie, świetlne zjawiska meteorologicznego; opisał także budowę oka oraz właściwości wzroku; dzieło W. stanowiło najpełniejszy wykład optyki w średniowieczu, służyło do XVII w. za podstawowe dzieło w tej dziedzinie; w pracy De natura daemonum próbował Witelo w sposób racjonalistyczny objaśnić wyobrażenia o demonach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia