Wierciński Edmund, ur. 19 II 1899, majątek Jurgów (pow. wołkowyski), zm. 13 IX 1955, Warszawa,
mąż Marii, aktor, reżyser.
Wierciński Edmund
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Współpraca z Redutą (1921–27), Teatrem Nowym w Poznaniu (1927–28), Teatrami Miejskimi w Łodzi (1928–30) i Lwowie (1930–32) oraz 1931–39 z teatrami warsz. (Teatr Melodram, Teatr Nowe Ateneum, teatry TKKT); po II wojnie świat. reżyser teatrów w Łodzi, Krakowie, Katowicach, Warszawie (Teatr Polski) i Wrocławiu; role, m.in. w inscenizacjach L. Schillera (Doktor i Szatan — Kordian J. Słowackiego, Ksiądz Piotr — Dziady A. Mickiewicza); ważniejsze inscenizacje: Sen F. Kruszewskiej (1927), Metafizyka dwugłowego cielęcia S.I. Witkiewicza (1928), Sprawa Dantona S. Przybyszewskiej (1931), Lato w Nohant J. Iwaszkiewicza (1936), Elektra J. Giraudoux (1946), Cyd P. Corneille’a (1948), Lorenzaccio A. de Musseta (1955); od 1934 wykładowca PIST (prowadził tajne zajęcia podczas okupacji niem.); od 1952 profesor PWST w Warszawie; 1955 otrzymał nagrodę państw. I stopnia.
