Wielbark
 
Encyklopedia PWN
Wielbark,
m. w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. szczycieńskim, na Równinie Mazurskiej, przy ujściu Sawicy do Omulwi;
3,0 tys. mieszk. (2022); ośr. tkacki. Osada bartników, od 1. poł. XIII w. w posiadaniu Krzyżaków, którzy 1360 wznieśli tu drewnianą warownię, siedzibę wójta zakonnego, pod nazwą Wildenberg (później Willenberg, pol. Wielbark); na mocy pokoju tor. 1466 pozostał w państwie krzyżackim, od 1525 w Prusach Książęcych, dzielił ich losy polit.; w XVI–XVII w. masowo osiedlali się tu Polacy z Mazowsza; prawa miejskie 1723; od XVI w. eksploatacja rud darniowych; w XVIII–XIX w. ośr. sukiennictwa i garncarstwa; od 1900 połączenie kol.; w czasie II wojny światowej zniszczony w ok. 50%; od 1945 w Polsce, utrata praw miejskich; 2019 odzyskanie praw miejskich; kościół ewangelicki (1721, odbud. 1823–27), domy (XIX w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia