Wiechowicz Stanisław, ur. 27 XI 1893, Kroczyce, zm. 12 V 1963, Kraków,
kompozytor, dyrygent, pedagog i publicysta muzyczny.
Wiechowicz Stanisław
Encyklopedia PWN
1921–39 kier. artyst. i dyrygent chórów w Poznaniu (chór Koła Śpiewaczego Pol., im. F. Chopina, im. S. Moniuszki, Echo); 1927–31 redaktor nacz. „Przeglądu Muzycznego”, recenzent muz., m.in. 1929–34 „Kuriera Poznańskiego”, 1934–39 „Muzyki Polskiej”; 1923–39 (z przerwami) wykładał w konserwatorium w Poznaniu, od 1945 profesor PWSM w Krakowie; do jego uczniów należeli Z. Bujarski, J. Łuciuk, K. Moszumańska-Nazar, K. Penderecki i in.; Wiechowicz jest uznawany za najwybitniejszego kompozytora chóralnego w muzyce pol. XX w.; w twórczości operował elementami pol. folkloru muz., także nowoczesną techniką dźwiękową (rapsod dram. List do Marc Chagalla na sopran, recytatorów, chór i orkiestrę 1961); utwory orkiestrowe (Chmiel 1926, Koncert staromiejski 1954), liczne utwory chóralne (Mruczkowe bajki 1930, Na glinianym wazoniku 1947, Kantata żniwna 1948); 1962 otrzymał nagrodę państw. I stopnia.
