Wejherowo,
m. powiatowe w województwie pomor., w Pradolinie Łeby i Redy oraz na skraju Wysoczyzny Żarnowieckiej i Pojezierza Kaszubskiego, nad Redą i jej prawym dopływem Cedronem, między Obszarem Chronionego Krajobrazu Puszczy Darżlubskiej a Trójmiejskim Parkiem Krajobrazowym.
Ludność miasta: ogółem — 49,7 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 1 909,7 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 26 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°14′E, szerokość geograficzna: 54°36′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1650
Oficjalne strony WWW: www.wejherowo.pl
Historia. Ślady osadnictwa neolitycznego; VII–IX w. osada słow. oraz gród na Górze Zamkowej; 1643 J. Wejher zał. osadę Wejherowska Wola; prawa miejskie 1650; 1772–1920 w zaborze pruskim; od 1870 połączenie kol. z Gdańskiem i Koszalinem; od przeł. XIX i XX w. rozwój przemysłu; w XIX w. mimo germanizacji działalność pol. organizacji; w okresie międzywojennym jeden z gł. ośr. regionalizmu kaszubskiego; 7–8 IX 1939 w rejonie Wejherowa zacięte walki obronne 1 Mor. Pułku Strzelców; w czasie okupacji niem. wcielony do Rzeszy, działalność organizacji Gryf Pomorski; w lasach piaśnickich k. Wejherowa Niemcy zamordowali ponad 12 tys. Polaków z Pomorza; III 1945 zacięte walki sowiecko-niem.; XIX w.–1975 siedziba powiatu.
Zabytki. Zespół kalwarii wejherowskiej (fundacji wojewody J. Weyhera i opata A. Kęsowskiego): 26 manierystycznych i barok. kaplic (1649–55, częściowo przebudowane na przeł. XVIII i XIX w.).