Warmiacy
 
Encyklopedia PWN
Warmiacy,
mieszkańcy Warmii;
pierwotnie obszar ten zamieszkiwała ludność pochodzenia pruskiego, należąca do plemienia Warmów, która w XIII w. po podboju przez Krzyżaków całkowicie utraciła etniczno-kulturową odrębność. W okresie przynależności Warmii do Polski na tereny te napłynęła ludność pol., gł. z Mazowsza oraz z ziemi chełmińsko-dobrzyńskiej, Wielkopolski i Kujaw, utrwalając na kilka stuleci pol. charakter tych ziem. Po włączeniu Warmii do Prus rozpoczęła się kolonizacja niem. i równocześnie germanizacja ludności warmińskiej pochodzenia polskiego. W 2. poł. XIX w. i na przełomie stuleci nasiliła się walka ludności pol. o zachowanie języka i kultury. Nazwą Warmiacy określano wówczas gł. ludność pochodzenia pol. zamieszkującą tereny południowej Warmii (okolice Olsztyna, Biskupca, Reszla). Tu najdłużej zachowały się elementy tradycyjnej kultury: strój lud., drewniane budownictwo, sztuka lud., gł. rzeźba sakralna (Warmiacy pozostali katolikami); wyodrębniła się gwara warmińska, istniały: bogata literatura lud., obrzędy, zwyczaje, także odrębne tańce i muzyka.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia