Wałbrzyskie, Góry
 
Encyklopedia PWN
Wałbrzyskie, Góry,
pasmo górskie w Sudetach Środkowych, na zachodzie oddzielone dolinami Bobru i Nysy Szalonej od G. Kaczawskich, a na wschodzie doliną Bystrzycy od G. Sowich;
na północnym wschodzie graniczą z Pogórzem Wałbrzyskim, a na południowym zachodzie z G. Kamiennymi (granicę stanowią doliny Leska — dopływ Bobru, i Rybnej — dopływ Bystrzycy); dł. 26 km, szer. do 3 km; najwyższy szczyt — Chełmiec, 869 m; zbud. z osadów karbońskich (szarogłazy, zlepieńce, piaskowce i iłołupki), poprzecinanych licznymi żyłami ryolitów i melafirów (odpornych na wietrzenie), które tworzą wzgórza w formie kopuł oraz stożków; znaczne wysokości względne; porośnięte lasami mieszanymi; hałdy i wyrobiska związane z niedawną eksploatacją węgla kam.; Góry Wałbrzyskie przecinają liczne szlaki komunik., m.in. linia kol. Wrocław–Wałbrzych–Zgorzelec; region turyst., szlaki piesze; gł. m. — Wałbrzych; u północno-wschodniego podnóża Gór Wałbrzyskich uzdrowiska: Szczawno Zdrój, Jedlina Zdrój.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia