Valladolid
m. w Hiszpanii, nad rz. Pisuerga (dopływ Duero), na północny zachód od Segovii (ok. 110 km);
[wajadolịd] 
,
, Valladolid
Encyklopedia PWN
stolica regionu Kastylia-León i ośr. adm. prowincji Valladolid; założony przez muzułmanów pod nazwą Bilad Ulid; wzmiankowany po raz pierwszy 1074, gdy należał już do Kastylii; od poł. XV do pocz. XVII w. jedna z rezydencji królów Kastylii i zjednoczonej Hiszpanii oraz miejsce obrad Kortezów; do połowy XVI w. rozkwit gosp. i kult. (centrum hiszp. renesansu), później podupadło; od poł. XIX w. uprzemysłowienie; podczas wojny domowej 1936–39 jeden z ośr. frankistów. Największe miasto i gł. ośrodek przem.-handl. i kult. Kastylii-León; przemysł środków transportu (samochody osobowe, ciężarowe), gumowy, metal., maszyn., włók., spoż., hutnictwo aluminium; ważny węzeł kol. i drogowy; port lotn.; uniw. (zał. 1346); ośr. turyst.; muzea; kościoły: rom.-got. S. Maria la Antigua (XI, XII, XIV w.), S. Pablo (XV w.), Santiago (XV–XVI w.), El Salvador i S. Magdalena (oba z XVI w., w stylu plateresco); katedra (XVI w., J. Herrera, przebudowa XVI/XVII w.); Nuestra Señora de las Angustias (XVI/XVII w.); kolegia — got. S. Gregorio (koniec XV w.) oraz S. Cruz (1491, w stylu plateresco); rezydencje renesansowe.
