Urzidil Johannes
 
Encyklopedia PWN
Urzidil
[ụrcidıl]
Johannes, ur. 3 II 1896, Praga, zm. 2 II 1970, Rzym,
austr. pisarz i eseista;
większą część życia spędził w Pradze, od 1939 na emigracji w Wielkiej Brytanii, od 1941 w USA, 1946 uzyskał obywatelstwo amer.; we wczesnej fazie twórczości (zbiór poet. Sturz der Verdammten 1920) pozostawał w kręgu oddziaływań praskiego ekspresjonizmu (F. Kafka, F. Werfel, M. Brod); w późniejszej prozie widoczny wpływ twórczości A. Stiftera (Der Trauermantel 1945) oraz Kafki; na emigracji z nostalgią i liryzmem opisywał utraconą czeską ojczyznę (m.in. zbiór opowiadań Die verlorene Geliebte 1956); Ameryce poświęcił powieść Wielkie Alleluja (1959, wyd. pol. 1968); liczne zbiory opowiadań (m.in. Miedzioryt ze słoniem 1962, wyd. pol. 1972) oraz esejów, m.in. zbiór Goethe in Böhmen (1932, wyd. rozszerzone 1962).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia