Uniwersytet Padewski

Uniwersytet Padewski, Università degli Studi di Padova,

uniwersytet wł., utworzony 1222 z przekształcenia istniejącej od X w. szkoły prawa i retoryki, na wzór Uniwersytetu Bolońskiego, z którego przybyli zakładający go profesorowie i studenci.

Jeden z gł. ośr. nauki XIII–XVIII w.; XIV–XVI w., działało tu wielu wybitnych uczonych (m.in. Galileusz), powstały pierwsze pracownie anatomiczne i biol. oraz jeden z pierwszych w Europie ogrodów bot.; XV–XVII w. Uniwersytet Padewski był największym spośród zachodnich uniw. skupiskiem Polaków (m.in.: Paweł Włodkowic, Piotr Wysz, M. Kopernik, K. Janicki, J. Kochanowski, H. Ossoliński, K. i L. Opalińscy, J. Zamojski — rektor Uniwersytetu Padewskiego, Józef Struś). Do 1399 Uniwersytet Padewski miał 4 wydziały: prawa (cywilnego i kanonicznego), sztuk wyzwolonych, medycyny i teologii; 1399 podzielił się na 2 uniw.: „legistów” (studentów prawa) oraz „artystów” (studentów pozostałych wydziałów); 1404 ponownie połączony jako oficjalny uniw. Republiki Weneckiej pod zwierzchnictwem doży; 1806 przekształcony w nowoż. uniw. z wł. językiem wykładowym, nowymi przedmiotami wykładowymi (nauki przyr.) i nowymi metodami dydaktycznymi (pracownie, laboratoria, seminaria); pod koniec XIX w. zmodernizowany na wzór tzw. uniwersytetu liberalnego; w okresie międzywoj. uległ faszyzacji; po II wojnie świat. był dwukrotnie modernizowany; ma 13 wydziałów; zatrudnia 1382 nauczycieli akademickich; kształci 65,6 tys. studentów (2003).

Kochanowski Jan — epitafium w kościele parafialnym we Zwoleniu

Padwa, plac Prato della Valle z bazyliką Św. Justyny i posągami sławnych mieszkańców miasta (Włochy)