Unia Polskich Związków Obrończyń Ojczyzny

Unia Polskich Związków Obrończyń Ojczyzny,

żeńska organizacja kombatancka, zał. XI 1925;

powołana jako pol. sekcja międzynar. organizacji Federation Interalliée des Anciens Combattants; nazwa U.P.Z.O.O. po przekształceniu 1932; zrzeszała stowarzyszenia żeńskie, m.in.: Koło Polek, Ligę Kobiet Pogotowia Wojennego, Organizację Przysposobienia Wojsk. Kobiet, Pol. Biały Krzyż, „Rodzinę Wojskową”, Stow. Byłych Strzelczyń, Stow. Peowiaczek, Związek Harcerek; współpracowała z Federacją Polskich Związków Obrońców Ojczyzny; prowadziła działalność charytatywną i edytorską, dążyła do zdobycia wpływu na młodzież; siedziba w Warszawie, placówki w Krakowie, Lwowie, Łodzi, Radomiu i Wilnie; 1938 liczyła ok. 55 tys. czł.; gł. działaczki: J. Mazaraki (pierwsza przewodnicząca sekcji) oraz H. Fabierkiewiczowa, A. Piłsudska, H. Sujkowska.