Twardogórskie, Wzgórza
 
Encyklopedia PWN
Twardogórskie, Wzgórza, Wzgórza Milicko-Międzyborskie,
wschodnia część Wału Trzebnickiego, między kotlinami: Milicką na północy i Żmigrodzką na północnym zachodzie a Równiną Oleśnicką na południu;
pow. ok. 350 km2; średnia wys. ok. 220 m, maks. — 272 m (wzgórze Zbójnik); pasmo morenowych wzgórz zlodowcenia Warty spiętrzonych glacjotektonicznie, o stosunkowo ostrych, piaszczysto-żwirowych wałach graniowych; w centrum i na wschodzie dominują gliniaste gleby płowe (Luvisols), na zachodzie — piaszczyste gleby rdzawe (Arenosols); gł. zbiorowiska naturalne: acidofilne dąbrowy oraz buczyny ubogie; znacznie zalesione z fragmentami zbiorowisk naturalnych (rezerwat Gola); skraj zasięgu jodły i świerka. W obrębie W.T. wydziela się wzgórza: Krośnickie i Sycowskie oraz środkową, najwyższą część mezoregionu — Grzbiet Twardogórski; gł. m.: Syców, Twardogóra.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia