Turka
 
Encyklopedia PWN
Turka,
m. na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, nad Stryjem (dopływ Dniestru), na wschodnim skraju G. Sanocko-Turczańskich.
— 7 tys. mieszk. (2004). Wzmiankowana 1431, należała do Korony; prawa miejskie 1730; 1772 włączona do Austrii; 1919–39 w granicach Polski; od 1939 ponownie miasto; do 1991 w Ukr. SRR. Zakłady sprzętu oświetleniowego, odzieżowe; przemysł spoż.; lokalny węzeł dróg przy linii kol. i szosie Lwów–Użhorod. Kościół Jezuitów, obecnie parafialny (1778, 1911–14, odnowiony po 1991), 2 cerkwie (ok. poł. XVII w. i XVIII w.). — Wieś wzmiankowana 1352; w połowie XIV w. przyłączona do Polski przez Kazimierza III Wielkiego, królewszczyzna; na pocz. XV w. T. otrzymał od Władysława II Jagiełły rycerz wołoski Janko z Turka; w końcu XV w. T. zniszczony przez Tatarów, 1657 przez najazd Jerzego II Rakoczego; po nadaniu praw miejskich 1730 dynamiczny rozwój T.; 1772–1918 w zaborze austr.; miasto częściowo zniszczone w czasie działań wojennych w I wojnie świat.; w okresie międzywojennym w granicach Polski, niewielki ośrodek przem. (m.in. fabryka likierów, garbarnia, tartaki, młyny, kamieniołomy), liczne obiekty sport.-turyst.; w latach 30. centrum ruchu „szlachty zagrodowej” (na przeł. 1938 i 1939 ponad 800 „kół” i „gniazd”, 530 tys. czł.), którego inicjatorem był W. Pulnarowicz; 17 i 18 IX 1939 w okolicy T. antypolskie wystąpienia silnych grup nacjonalistów ukr. (spacyfikowane przez oddziały Grupy Operacyjnej „Stryj” gen. S. Dembińskiego); IX 1939–1941 pod okupacją sowiecką, 1944–91 — niem.; 1942–44 ośrodek konspiracji NSZ, 1943–44 AK; 1945–91 w Ukr. SRR. — 7,4 tys. mieszk. (2005).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia