Turek

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Turek,

m. powiatowe w województwie wielkopolskim, na Wysoczyźnie Tureckiej, w Konińskim Zagłębiu Węgla Brunatnego.

Ludność miasta: ogółem — 27 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 684,7 os/km² (2019)

Powierzchnia: 16 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°30′E, szerokość geograficzna: 52°02′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1341

Oficjalne strony WWW: www.miastoturek.pl/

Wzmiankowany 1136 jako własność arcybiskupów gnieźnieńskich (do rozbiorów Polski); prawa miejskie 1341; w XIV–XVIII w. miasto rzemieślnicze na skrzyżowaniu szlaków handl.; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; w XIX w. rozwój tkactwa (imigracja tkaczy z Czech i Saksonii); w okresie międzywojennym uruchomiono połączenie kol.; 1926–31 strajki włókniarzy; IX 1939 wcielony do Rzeszy; 1940–41 getto (ok. 5 tys. osób wywiezionych do getta w Kowalach Pańskich); 1867–1975 i od 1999 siedziba powiatu; od 1960 intensywny rozwój związany z odkryciem i eksploatacją pokładów węgla brunatnego. Ośr. górniczo-energ. w Koniń. Zagłębiu Węgla Brun.; Kopalnia Węgla Brun. Adamów SA, elektrownia cieplna Adamów (moc 600 MW); ponadto przemysł jedwabn., spoż., odzieżowy, drzewny, metal.; węzeł drogowy; działa Tureckie Tow. Kultury. Muzeum Rzemiosła Tkackiego; późnoklasycyst. kościół ewangelicki (poł. XIX w., H. Marconi); neogot. kościół parafialny (1904–13), we wnętrzu polichromia (1930–35), witraże oraz częściowe wyposażenie wg projektu J. Mehoffera; domy tkaczy (1. poł. XIX w.).