Trembecki Stanisław
 
Encyklopedia PWN
Trembecki Stanisław, ur. 8 V 1739(?), Jastrzębniki (Sandomierskie), zm. 12 XII 1812, Tulczyn (Ukraina),
poeta.
Kalendarium
W 1765–68 w szkole kadetów w Lunéville, następnie przebywał w Paryżu; związany z konfederacją barską, 1769 przeszedł na stronę króla; od 1773 szambelan królewski i stały uczestnik obiadów czwartkowych; po abdykacji towarzyszył królowi w Grodnie i Petersburgu; 1804 osiadł na dworze Sz. Potockiego w Tulczynie; od 1800 członek TPN; najwybitniejszy, obok I. Krasickiego i A. Naruszewicza, twórca stanisławowskiego klasycyzmu, autor wierszy libertyńskich (Oda na ruinę zakonu jezuitów 1773, wydana 1820, Oda nie do druku 1773–74 lub 1776, wydana 1882), poematów opisowych o charakterze rokokowym (Powązki 1774 i 1776, wydane 1802, 1803, 1883), publicystycznym (Polanka 1779, wydana 1805) i refleksyjno-panegirycznym (Sofiówka... 1806, wydanie pełne 1815), wierszy „w materiach politycznych” (Gość w Heilsbergu 1784, Do moich współziomków 1789) i komedii wierszem wg Woltera Syn marnotrawny (wystawiona 1779); w bajkach osiągnął niezwykłą plastykę obrazu i języka (Bajki niektóre Ezopa... 1776); prace historyczne; przekłady; Pisma wszystkie (t. 1–2 1953), Listy... (t. 1–2 1954), Wiersze wybrane (1965), Poezje wybrane (1978).
Bibliografia
E. RABOWICZ Stanisław Trembecki w świetle nowych źródeł, Wrocław 1965;
A. NASIŁOWSKA Poezja opisowa Stanisława Trembeckiego, Wrocław 1990.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia