Trąba Mikołaj
 
Encyklopedia PWN
Trąba Mikołaj, ur. ok. 1358, zapewne Sandomierz, zm. 4 XII 1422, Lubica k. Kieżmarku,
arcybiskup gnieźnieński i pierwszy prymas Polski.
Naturalny syn księdza, oficjała sandomierskiego, wychowywał się w rodzinie szlacheckiej; wybitnie uzdolniony, od 1386 spowiednik Władysława II Jagiełły, 1387 i 1390 był jego posłem do papieża do Rzymu; przed 1400 otrzymał kanonie krak. i sandomierską, 1407 także gnieźń.; notariusz król., 1403–12 podkanclerzy koronny, był zaufanym doradca króla i jego poparciu zawdzięczał swoją wielką karierę; zwolennik aktywnej polityki antykrzyżackiej, odegrał szczególnie dużą rolę podczas rokowań z Krzyżakami w Raciążku (1404) i w okresie wielkiej wojny z Zakonem (1410–11), kiedy to przekonywał do kontynuacji oblężenia Malborka i był przeciwnikiem warunków traktatu w Toruniu 1411. Od 1410 ostatni arcybp metropolita halicki, zachował dotychczasowe beneficja kośc.; 1412 decyzją króla przeniesiony na arcybiskupstwo gnieźnieński, 1413 zainicjował prace nad kodyfikacją prawa partykularnego gnieźnieńskiej prowincji kośc. (tzw. Statuty Trąby, przyjęte 1420, a 1440 także przez prow. lwow., obowiązywały do rozbiorów w całym Kościele pol.); współpracował z królem przy organizacji zjazdu w Horodle i prawdopodobnie był autorem tekstu unii horodelskiej 1413; 1414 skłonił duchowieństwo do opodatkowania się na wojnę z Krzyżakami; 1415–18 był przewodniczącym pol. delegacji na soborze w Konstancji, przyczynił się do jednomyślnego wyboru nowego papieża Marcina V, co zakończyło schizmę kośc.; 1417 uzyskał dla siebie i swoich następców tytuł prymasa; 1418–19 uczestniczył w rokowaniach pol.-krzyżackich, a 1422 — pol.-węgierskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia