Tihama

Tihama, Tihāmah,

pustynia w zachodniej części Płw. Arabskiego, w Arabii Saudyjskiej i Jemenie, u podnóża gór Dżabal al-Hidżaz i Dżabal as-Sirat;

ciągnie się wzdłuż wybrzeża długim (ok. 1000 km) pasem (szer. 30–40 km, miejscami do 70 km) między M. Czerwonym a wysokimi masywami zrębowymi (m.in. Dżabal al-Hidżaz); zbud. z osadów rzecznych i mor.; ciągi wydm, skaliste ostańce, tarasy mor. z dawnymi rafami, koryta wyschniętych rzek (wadi), słone równiny sebha; rzeki okresowe i epizodyczne; klimat zwrotnikowy skrajnie suchy kontynentalny; średnia temp. miesięczna 25–31°C; roczna suma opadów 100–200 mm; skąpa krzewiasta roślinność sucholubna, w obniżeniach słonorośla; ludność skupiona w oazach; gł. m. i porty: Dżudda (Arabia Saudyjska) i Al-Hudajda (Jemen).